Dagstukjes – 119
Vader, vergeef het hun, want
zij weten niet wat ze doen.
LUKAS, 23-24
en heel oude vriend (92) van ons wenst mijn vrouw en mij een Zalig Pasen en vraagt zich in één adem door af of er voor Europa nog een toekomst is.
Ik antwoord dat wij gisteravond in de Oude Kerk waren. Mijn vrouw om in het koor van Christiaan Winter te zingen, het koor van de Oude Kerk, de Sweelinck Cantorij. Ik om te genieten van het feest dat deze Hervormde Gemeente haar parochianen elk jaar met Pasen bereidt.
Er waren redelijk veel gelovigen (of belangstellenden). De kerk was weer een vrijplaats van zang, gebed en orgelspel.
Maar plotseling zag ik vanuit de donkere kerk een flits.
De raket van Kim Jong-un?
De bliksem die op de zondige Wallen was ingeslagen?
Geen van beide.
Tenminste, toen we tegen twaalven de kerk verlieten, was alles bij het oude gebleven. Binnen was de gestorven Christus verrezen, buiten was het getier, het schreeuwen, spugen, zuipen en naaien onafgebroken doorgegaan. Misschien weer erger dan vorig jaar – ondanks de kou.
Amsterdam blijkt steeds meer bezoekers – en vooral groepen bezoekers – aan te trekken die volgens mij geen idee hebben wat ze komen doen. Of in de woorden van Jezus Christus: ‘Zij weten niet wat ze doen.’
Die onwetendheid zal nog wel een paar eeuwen duren, ook als wij verlichte christenen er allang niet meer zijn. Of er dan nog een Europa is? Ik zou het niet kunnen zeggen en eerlijk gezegd kan het mij ook niet zoveel schelen. Mijn vraag is eerder: krijgen we meer mensen die in harmonie met hun geest leven, zélf nadenken en genieten van de schoonheid in de kleinste dingen, van de Mattheus passie tot het scheppende kind in zichzelf, of blijven we nog een paar eeuwen zoogdieren die alleen hun evolutionaire instincten kunnen volgen.
Panda’s als het ware.
Zwart-wit en zo agressief als de kolere.
LEES VERDER
16 APRIL 2017
WKtS
