Dagstukjes – 264
Met Willem Engel zitten de bangeriken onder ons behoorlijk in hun maag. Willem vindt de maatregelen die de regering ter bestrijding van het virus Covid-19 heeft afgekondigd – en probeert te handhaven – onzin. Of nog sterker: dictatuur.
Willem Engel heeft een dansschooltje in Rotterdam en kan even niets doen omdat zijn bedrijf van hogerhand een lockdown opgelegd kreeg.
Ledigheid is des duivels oorkussen en daarom gaf Willem zich niet over aan een exotisch zalig nietsdoen, maar ging hij wetenschappelijk onderzoek doen.
Wetenschappelijk, ja, want Willem heeft in Leiden biofarmaceutische wetenschappen gestudeerd en daarna zes jaar lang aan een proefschrift gewerkt dat nooit af kwam. In de Volkskrant werd hij een ‘gesjeesde promovendus’ genoemd, een voor mij nieuwe academische kwalificatie.
Medicijnen
Studenten in de biofarmaceutische wetenschappen leren veel over medicijnen, het maken van medicijnen en over de ziekten die deze medicijnen moeten temperen of liever nog: genezen.
Mooi vak, lijkt me. Moeilijk ook. Iets om je leven aan te wijden, maar daar dacht Willem anders over. Hij haakte af toen hij in Brazilië een voor hem bijzondere dans ontdekte, de zouk, in alle media omschreven als een ‘sensuele Braziliaanse dans’. De dans inspireerde hem zo dat hij onder zijn bovenwoning in Rotterdam een ruimte inrichtte om belangstellenden ermee in aanraking te brengen. Dat was iets anders dan de biofarmaceutische wetenschappen, maar ook leuk.
Nu is Willem beroemd. Niet door de zouk of zijn dreadlocks – die geen journalist vergeet te vermelden – maar door de actiegroep viruswaanzin die hij samen met een juridische vriend in het leven heeft geroepen. Dank zij de op sensatie beluste leeghoofdigheid die de zogenaamde social media steeds weer collectief weten te produceren slaagde hij erin om duizenden corona-ontkenners enthousiast te maken.
Universitaire supermarkt
Verbaast het u?
Mij niet.
Alles in en om Willem geeft de giftige gekte af die je tegenwoordig telkens opnieuw ziet uitbreken. Als een virus. Dat is verontrustend, maar nóg verontrustender is het als je ziet dat degenen die over ons gaan – met in hun voetspoor de media – deze krankzinnigheid niet in verband brengen met hun eigen gedrag, met de manier waarop wij ons materialisme botvieren of de manier waarop we onze kinderen grootbrengen en ze massaal naar de een of andere universitaire supermarkt sturen, niet om een vak te leren, maar om hogerop te komen, hoewel ze liever bakker, fietsenmaker of dansleraar waren geworden.
LEES VERDER
WKtS
4 JULI 2020
LOGBOEK 11 JUNI 2020
