Dagstukjes – 115
Zo het iets teweeg brengt,
en zich heeft vergeten,
is het tevergeefs
en in godsnaam
HANS FAVEREY: CHRYSANTEN, ROEIERS
andaag naar de stembus. Mijn vierjaarlijkse bijdrage aan de democratie. Ik weet wat ik ga stemmen, maar van ganser harte doe ik het niet. Zoals veel medeburgers vind ik het lastig dat geen van de lijsttrekkers me volledig overtuigt. En partijprogramma’s, tja, daar kun je na de verkiezingen alle kanten mee op.
Ik weet wel wat ik wil: een sociaal-democratie die er alles aan doet om de uitwassen van het kapitalisme – dat genadeloze streven naar macht en rijkdom van een zéér kleine minderheid ten koste van miljoenen en miljoenen mensen – te voorkomen, maar niet de deur open zet voor nog meer bureaucratie: de ondernemingsgewijze vrije productie zal voor werk en inkomen van álle Nederlanders moeten zorgen, maar ik weet als leek niet hoe die twee zaken – bestrijding van het kapitalisme en bedrijven zonder aandeelhouders – te verenigen zijn.
Daar heb ik nu juist die paar briljante politici in Den Haag voor nodig.
Zijn die er?
Nee.
Maar ik vind het niet erg me nog even te behelpen als de vandaag gekozen leiders maar bereid zijn onmiddellijk hun plaats af te staan aan politici die wél in staat zijn de hoofdzaken aan te pakken – en de bijzaken aan de media overlaten.
Misschien moeten ze daar de komende jaren maar eens naar op zoek gaan.
WKtS
15 MAART 2017
PS. De zwarte rechthoekjes op dit oude affiche van de vroegere PSP zijn niet door mij, maar door Facebook aangebracht. Let op de afgeplakte ogen van zowel de koe als het meisje…
