Dagstukjes – 252
Après moi le déluge! ist der Wahlruf
jedes Kapitalisten und jeder
Kapitalistennation.
KARL MARX
Zo’n Jeroen Pauw. Jarenlang neemt hij avond in avond uit iedereen de maat die volgens hem moreel of anderszins over de schreef is gegaan en nu lees ik in de NRC dat hij het zelf ook niet zo nauw neemt.
De directie van de VARA wilde op z’n exorbitante salaris-eis van meer dan twee ton per jaar niet ingaan, je zou het haast socialistisch noemen. Jeroen nam daar geen genoegen mee en stapte op.
Hij verruilde het grijze Noorden voor kleuriger contreien, vestigde zich metterwoon op Curaçao – waar hij al een villa had – en bestiert van daaruit de BV waarmee hij een lieve som gelds aan de vaderlandse televisie verdient.
Zijn vertrek bij de VARA zal geen financiële aderlating voor hem zijn geweest.
Jeroen Pauw mag voor mij, net als iedereen die iets kán wat een ander niet kan en hard werkt, zoveel verdienen als hij wil, maar laat hij zijn geld dan niet uit de Rijkskas halen die bedoeld is om de publieke omroep voor commerciële verloedering te behoeden.
Misschien denkt Jeroen Pauw dat hij net als andere Bekende Nederlandersde eerste de beste boven de wet verheven is, maar daarom hoeft hij zich nog niet als een vulgaire liberaal te gedragen, vind ik.
Waar makkelijk veel geld te halen valt, ontstaat – om met Karl Marx te spreken – een nieuwe klasse van rijken, patjepeeërs die zich alleen om anderen bekommeren als ze er zelf nóg rijker van worden.
We hebben het in de wereld van de vaderlandse televisie zien gebeuren. Wie zich afvraagt waar het hedendaagse populisme vandaan komt, moet zich eens verdiepen in de Republikeins-Amerikaanse moraal waarmee deze alomtegenwoordige voortrekkers al jaren de gewone man – en zijn Nachwuchs – opzadelen.
WORDT VERVOLGD
WKtS
21 JANUARI 2020
