Verbeter Je Taal Nog Meer – 4
Oorlogstaal is weer in zwang. Begrijpelijk met al dat moorden en schieten om je heen, maar je zou de kranten er vrij van willen houden.
Helaas pindakaas.
Het begon me op te vallen dat er ook in berichten over gebeurtenissen ver van het front nogal wat krijgsgeluiden te horen waren. Meer dan in de perioden van vrede die we óók gekend hebben?
Het leek er wel op.
In een stuk over het geschil tussen de PvdA en de VVD in verband met de gaswinning in Groningen las ik: ‘Op de achtergrond speelde een harde strijd om de begroting.’ Boven een interview met Alexander Pechtold stond: ‘D66 verovert stad en land.’ In Limburg hadden vervoerders een ‘niet-aanvalsverdrag’ gesloten. Het Parool wees ons met het jongensachtige ‘pief, paf, poef’ op een verhaal over de spaghettiwestern. Onder uitgevers was volgens een bekende columnist een ‘slachting’ gaande en van de ouwe Rembrandt hadden ze godbetert een ‘blockbuster’ gemaakt – een woord waarvan niemand de gewelddadige oorsprong meer kent.
Het was een spervuur van metaforen als ‘strijd’, ‘aanvallen’, ‘aartsvijanden’, ‘vernietigen’, ‘bloedbad’, ‘explosief’, ‘exploderen’. Het leek erop te wijzen dat de oorlogsbeeldspraak aan een ‘opmars’ was begonnen, maar dat valt niet een twee drie te meten.
Het was wel veel.
Te veel.
Oorlogsmetaforen symboliseren de strijdgeest die het westerse denken zo agressief en ongedurig maakt. Maken ze je verhaal ook sterker? Ik denk het niet. Het blijkt nogal machteloze beeldspraak en machteloze beeldspraak is slecht schrijven. Slecht schrijven schiet zijn doel voorbij, goed schrijven raakt je.
LEES VERDER
WKtS
25 FEBRUARI 2015
DE VOLKSKNAR
