ELISABETH HETHERINGTON EN DAVID MACKOR
Dagstukjes – 255
This merry pleasant spring
Hark, how the sweet birds sing..
THE TURPYN BOOK OF LUTE SONGS
n de Zuidervermaning, een zorgvuldig onderhouden Fries Doopsgezinde schuilkerk uit 1731 in Westzaan, hoorde ik het Duo Serenissima, bestaande uit de Canadese zangeres Elisabeth Hetherington en de Nederlandse luitist David Mackor.
Elisabeth zong – op één uitzondering na – liederen uit de tijd van John Dowland (1563-1626) terwijl David Mackor het Engels dat Elisabeth zong zoals het in de zestiende en zeventiende eeuw geklonken moet hebben betoverend mooi op de luit omspeelde.
Een bijzondere ervaring, deze original pronunciation, die de laatste jaren onder beoefenaren van de oude muziek in zwang is geraakt. Op het internet kun je er voorbeelden van horen. Het lijkt een oprechte poging om terug te willen gaan naar de tijd van toen, maar dit concert maakte me duidelijk dat er meer aan de hand is. Elisabeth Hetherington demonstreerde hoezeer dit spreken – en zingen – de poëtische vorm van de liederen ten goede komt.
Ritme, rijm en maat zijn – we weten het – in de poëzie allesbepalend, zéker in de poëzie van de Renaissance. Bij een vertaling in modern Engels – een welhaast volkomen andere taal – gaat veel daarvan verloren.
Het was een boeiende ervaring, het aanhoren van deze original pronunciation, deze klanken, deze eeuwenoude muziek. Nog mooier werd het toen David Mackor ons verraste. De luitist bleek het oude Engels ook prachtig te kunnen zingen.
LEES VERDER
WKtS
9 FEBRUARI
