Nee, nee, nee…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verbeter Je Taal Nog Meer – 19

 

horror rosser racer ruis
horror jij komt niet meer thuis
LUCEBERT: HORROR

nze overheid!

Er is een referendum ophanden en Den Haag doet zijn plicht. Men besluit het associatieverdrag met Oekraïne te laten vertalen. Niet door een beëdigde vertaler, maar door de computer.

De computer!

Wie weleens, zoals ik, met zijn kleinzoons achter de computer heeft gezeten om een stukje Engels, Frans of Latijn te vertalen, weet wat er dan gebeurt. Bij elke nieuwe woordverbastering geef je elkaar hinnikend van de lach een high-five, een high-five ja, omdat kinderen vandaag de dag al jong vanbinnen en vanbuiten Amerikaantjes zijn, die baseball heel wat opwindender vinden dan voetbal…

De taalkundige Marc van Oostendorp bedacht dat hij deze in opdracht van de regering door de computer vertaalde tekst maar eens moest lezen. Zoals te verwachten viel, ontdekte hij nogal wat fouten. Dat was niet het ergste. Het ergste was de onleesbaarheid van de tekst – ook in het Engels. Geen mens, dacht hij, kon 400 bladzijden met zulk proza begrijpen. Hij ook niet.

De redactie van een tv-programma liet het doodsaaie karwei over aan drie vrijwilligers. Zij concludeerden dat het louter abracadabrataal was.

Abracadabrataal.

Een deel van Nederland ging stemmen over een verdrag dat vermoedelijk – op de genoemden en de computer na – niemand had gelezen en ook niemand kón lezen.

Democratie in het mediatijdperk.

In mijn eerste jaren bij de krant leerde ik van twee oudere collega’s – Bert de Rijk en Louis van Raay – dat je overheidsrapporten te allen tijde serieus moest nemen. Niet vanwege het opwindende proza – daar had je toen nog Céline, Kafka, Hermans en Faulkner voor – maar omdat er tussen de regels door vaak nieuws verstopt zat. Die methode heeft spectaculaire primeurs opgeleverd.

Misschien zijn er nog schrijvende journalisten die zulk monnikenwerk niet schuwen, maar radio en televisie geven hun portie graag aan fikkie. Hoe minder je weet, des te makkelijker kun je over van alles en nog wat lullen.

Daarom denk ik dat niet Europa de eeuwige nee-stemmer in Nederland bedreigt, maar de televisie, die met haar puberale geincultuur avond in avond uit de massa – en zichzelf – van een wurgende verveling probeert te verlossen.

Een drama dat zich met geen Nederlandse pen meer laat beschrijven.

Fuck, fuck, fuck…

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
9 APRIL 2016
DE VOLKSKNAR