ARTHUR EN LUCAS JUSSEN EN HUN RUSSISCHE ALBUM
Dagstukjes – 281
Dank zij het Concertgebouw kon ik – tegen een kleine vergoeding – op mijn computer Lucas en Arthur Jussen muziek van Rachmaninof, Stravinsky, Sjostakovitsj en Arenski horen spelen.
Twee piano’s op het podium van een lege Grote Zaal en twee getalenteerde pianisten die een paar weergaloos boeiende stukken speelden. Ik had ze niet vaak en zelfs niet eerder gehoord, zoals een prachtig stuk van iemand die ik toch mijn lievelingscomponist noem, Igor Stravinsky. Wat een verrassing, deze muziek.
Eva Cleven mocht beide pianisten vragen stellen, maar ze sprak met hen niet over deze wonderlijk mooie stukken, ze wilde de Russische ziel behandeld zien. Ik moest erom lachen – wat kun je anders met zo’n platitude, de Russische ziel, mijn God – maar ik was blij dat Lucas en Arthur erin slaagden een intelligent antwoord te geven.
La Coquette
Ik snapte sowieso het hinderlijke gepraat van deze Eva Cleven niet. Laat die mannen toch spelen, dacht ik, en als er dan toch zo nodig volgens de media-mode gebabbeld moet worden, heb het dan over muziek en maak gebruik van twee zulke deskundigen die zich er oprecht over verbaasden dat de onbegrijpelijk indrukwekkende muziek van Stravinsky na honderd jaar nog zo modern klonk.
Muziek telt geen tijd, maar leeft in eeuwigheid, en wat die Russische ziel betreft: ach, die vervloog zo kort voor Pasen – als de Heilige Geest zelf – toen Lucas en Arthur speels en lichtvoetig La Coquette van Anton Arenski ten gehore brachten.
La Coquette voerde mij ver weg van Sint-Petersburg, de Oktoberrevolutie, Stalin, het socialistisch realisme, het marxisme-leninisme en de Goelag, ver weg naar de bruisende wereldstad Parijs waar kunstenaars toen net als in Rusland colelctief in de ban raakten van het avant-gardistische avontuur.
TERUG NAAR DE VOORPAGINA
LEES VERDER
WKtS
20 MAART 2021
EERDER IN LOGBOEK
