MOEDER DE GANS, GRAVURE VAN GUSTAVE DORÉ
Dagstukjes – 216
Hoe bekoorden die sprookjes onze eerste levensjaren,
gelijk zij ook toekomstige geslachten zullen blijven
bekoren, ten minste zoolang men den kinderen niet
in de wieg reeds physica en mathesis gaat leeren!
M.A.PERK: DE SPROOKJES VAN MOEDER DE GANS
lk volk krijgt de leider die het verdient, maar je kunt ook zeggen: elke leider krijgt het vólk dat hij verdient. Anders gezegd: wie zijn de mensen die overal in Nederland – behalve in Amsterdam – Thierry Baudet hebben gekozen en hem hebben opgezadeld met een grote verantwoordelijk, terwijl zijn partij nauwelijks leden telt die weten wat het betekent om een openbaar lichaam te besturen.
Dat laatste is veelzeggend.
Dat Baudets volgelingen overal tégen zijn en gáán voor vernieuwing is nog wel te begrijpen, gezien het overwegend treurige niveau van onze volksvertegenwoordiging, maar dat zij belangrijke zaken als ervaring, kennis, kunde en leiding geven onder vaak moeilijke omstandigheden aan hun laars lappen, is zorgelijk.
Het lijken me overwegend mannen en vrouwen die na de middelbare school alle gelegenheid hebben gehad om jarenlang te doen waar ze zin in hadden en vooral hebben geleerd hoe ze hun eigenbelang het beste behartigden door te gokken op een succesvolle groep.
Popcultuur
In cultureel opzicht zijn ze – gepokt en gemazeld in de popcultuur – nooit volwassen geworden. Geen wonder dat zij de sprookjes geloven die de gemankeerde kunstartiest Baudet hun als een nieuwe Moeder de Gans opdist. En dan spreekt hij nog Latijn ook. Mundus vult decipi. [1]
Met hem tussen de schuifdeuren wanen ze zich weer even thuis bij hun gescheiden papa en mama in zo’n van vreemde smetten gezuiverd buitenplaatsje waar de grote boze buitenwereld altijd al een pretpark leek.
Zoiets duurt nooit lang. Zie Fortuyn, zie Wilders. Het pathos van Baudet zal niet bestand blijken te zijn tegen de dagelijkse treurnis van het veelkleurige stadsleven. Het is waarschijnlijk al vóór de volgende verkiezingen uitgewerkt.
Tegen de tijd dat Baudet zelf óók schoon genoeg heeft van zijn potsierlijke toneelstukjes roept de volgende generatie alweer om een ánder speeltje tegen de kwellende leegte – iets wat in een schatrijke maatschappij als de Nederlandse helaas niet te koop is.
Je vindt het hooguit in jezelf – of in de natuur en de kunst, nietwaar, Thierry?
LEES VERDER
21 MAART 2019
WKtS
[1] Oftewel het volk wil belazerd worden.
