Kringloop

Uit de oude doos – 3

 

Ik voel een bitse schouderklop,
Ik zie twee opgesperde kaken…
De boekeneter eet mij op!
P. A. DE GENESTET

 

 

 

 

Weg ermee,’ zei mijn vrouw.
‘Weg ermee?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ja, weg ermee,’ zei ze, ‘we zouden toch opruimen?’

We zouden opruimen, ja, alle overtollige boeken moesten weg, maar wat is overtollig? Telkens als ik een boek in handen nam, aarzelde ik. Nieuwe boeken, dat ging nog wel, dat was vaak handelswaar met meer betekenis voor de media dan voor mij, maar al die mooie, oude boeken?

Mijn vrouw had me gevoelig geraakt. Weg moest namelijk een 16-delige encyclopedie die lang de trots van mijn leven is geweest. Ik kocht het duur uitgegeven, in geitenleer gebonden naslagwerk voor een prikje van Jack die als werknemer van een groot boekenbedrijf beschadigde exemplaren of onvolledige reeksen gratis mee naar huis mocht nemen. Hij verkocht ze meteen door zonder de eventuele verborgen gebreken te melden.

Als in een roes

Toevalligerwijs was ik er pas na weken aan toe mijn nieuwverworven bezit nader te onderzoeken. Wat stond erin? En hoe?

Er stond heel veel in. Meer dan een mens kon onthouden. Bovendien waren de lemmata soms zo meeslepend en wetenschappelijk geformuleerd dat ik er waanzinnig veel van opstak. Ook de smaakvolle typografie en vernuftige illustraties spraken mij aan.

Toen mijn nieuwsgierigheid eenmaal was gewekt, viel mijn verlangen naar kennis niet meer te stuiten. Als in een roes las ik ettelijke delen achter elkaar, totdat ik erachter kwam dat er een deel ontbrak.

Jack had me belazerd. Ik vond dat jammer, want ik mocht hem wel, die oplichter, maar het was ook weer niet zó erg omdat ik al vroeg door had dat kennis nu eenmaal arbitrair en relatief is.

AOW’ers

Toch bleef het ontbrekende deel me dwarszitten en toen we dan eindelijk met onze dozen vol boeken – zónder de encyclopedie – bij Lejo aankwamen, die de bibliotheek van een kringloop beheert en AOW’ers zonder pensioen zo de mogelijkheid biedt om boeken te blijven kopen, vertelde ik het verhaal over mijn ontbrekende deel.

Hij keek me verbaasd aan. ‘Maar dan gaan we dat toch even zoeken’, zei hij.

‘Dan gaan we dat toch even zoeken?’ vroeg ik.

‘Ja,’ zei hij, ‘op het internet.’

Sindsdien heb ik een volledige encyclopedie die ik nooit meer inkijk.

 

 

L E E S  V E R D E R
W K t S
1  F E B R U A R I  2022
T E R U G  N A A R  D E   V O O R P A G I N A
D E.  V O L K S K N A R   NR  376
D E   I L L U S T R A T I E   I S   V A N   G R A N D V I L L E
H E T   C I T A A T  I S   U I T   H E T   G E D I C H T
I N  D E   B I B L I O T H E E K   V A N   E E N   L I E F H E B B E R 
V A N  P. A . D E G É N E S T E T