Kollums

 

 

 

 

 

 

 

Dagstukjes – 8

 

Ik moet het er nooit mee eens zijn.
TOON TELLEGEN

 

 

 

 

 

Moet je van kollums een boek maken? Geen goed idee. De ware kollum hakt erin op de dag zelf. Jan Blokker was er een meester in. Lees zijn stukjes nu nog eens…

De kollum is een hoekje in de krant. Soms heel goed. Net als de krant. Heerlijk voor de makers. Maar een dag later kan de euforie al verdampt zijn. Heel oude kranten, daarentegen, kunnen weer gloeien van schoonheid en betekenis. Dan zijn ze geschiedenis geworden. Wordt de kollum geschiedenis, literatuurgeschiedenis? Ik geloof niet dat de kollum literatuur is of wordt. Da’s een, en twee: geschiedenis wordt hij zelden, de kollum.

Ik heb heel veel gebundelde kollums in mijn kast staan, van Simon Carmiggelt, Renate Rubinstein, Rudy Kousbroek, Gerrit Komrij en Karel van het Reve, maar als ik iets uit hun lang vervlogen dagen herlees, zijn het niet die kollums. Een bittere teleurstelling was onlangs het humorloze gezeik van Godfried Bomans, die ik lang – als schrijver – heb  bewonderd.

Oude literatuur laat zich op een mooie voorjaarsdag in de zoele lente-wind op je bankje voor de deur in Amsterdam- Zuid nog wel met gespitste lippen erotisch wakker kussen, maar de kollum nooit – op die ene uitzondering na, waarnaar ik de komende dagen naarstig op zoek ga (ja, bedankt voor dat rijm, hoor…..).
Kollums bundelen, slecht idee.

Eendagsvliegen hebben er – zelfs in een tijd  van juridische blaaskaken als Rutte, Opstelten en Teeven – recht op in schoonheid te sterven.

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
17 APRIL 2013