ZUIDAS AMSTERDAM NA ONDERTUNNELING
Dagstukjes 209
En langs het tuinpad van mijn vader
zag ik de hoge bomen staan..
WIM SONNEVELD: HET DORP
k groeide op in een straat die ik me nog goed herinner, maar om de hoek was een straat die ik me nog béter herinner. Daar stonden bomen. Platanen, maar dat wist ik niet.
Die platanen gaven in alle seizoenen zoveel liefde af dat ik al op jonge leeftijd de ontdekking deed dat het leven plezierig kan zijn.
Sindsdien hou ik van bomen. Vooral van oude bomen. Zij geven mij de zekerheid dat – zolang zij er zijn – het niet zo’n vaart zal lopen met alle rampspoed die de media dagelijks over ons uitstorten.
Toen ik in Amsterdam ging wonen, belandde ik in een straat met oude bomen. Iepen. Ik kon mijn geluk niet op, zelfs niet toen gaandeweg de ene reus na de andere geveld moest worden om plaats te maken voor zijn opvolger.
C’est la vie.
Ik had er moeite mee, maar het hoorde erbij.
Voor een medisch onderzoek een paar maanden geleden op weg naar het ziekenhuis van de Vrije Universiteit zag ik dat er langs de A10 bomen gekapt werden. Veel bomen. Ontzettend veel bomen. Te veel om te tellen, maar later las ik op de website van de Zuidas dat het om 14.400 bomen ging.
De bomen in dit gebied moeten wijken voor de aanleg van een tunnel onder de A10. Den Haag heeft er veel geld voor over. Het is belangrijk dat we massaal blijven rijden. Het is ook belangrijk dat de Zuidas als internationaal vermaard zakencentrum bereikbaar blijft. Bovendien is Schiphol vlakbij. Dat moet groeien.
Hobbelpaard
Als de tunnel over een jaar of tien, twintig gereed is – we weten hoe het in Amsterdam ging met de aanleg van de metro, de nieuwbouw van het Stedelijk Museum en de restauratie van het Rijksmuseum – worden er nieuwe bomen geplant.
Een deel van het geld dat de kap nu opbrengt – 2.6 miljoen euro – wordt in een fonds gestort om daaruit straks al dat jonge hout te financieren. Uiteindelijk moeten er in en om de Zuidas weer evenveel bomen staan als twee maanden geleden. De ‘groene uitstraling’ dient gewaarborgd.
Goed idee. Veelbelovend ook, want wat er aan noodzakelijk herbeplanting is gedaan na de verdere uitbouw van Station Zuid, ziet er goed uit. Eerlijk is eerlijk.
Maar waarom wantrouw ik dan de bestuurders?
Omdat ze stelselmatig hun beloften niet nakomen, het Beatrixpark blijven attaqueren en iedereen dwingen het hobbelpaard van de economie te berijden. In hun ogen snelt het vooruit, maar volgens mij schudt het ons alleen maar misselijk makend op en neer.
Kaalslag
Een lastige vraag is hoe de eigentijdse consumenten – of hun politieke vertegenwoordigers – tegen deze kaalslag op de Zuidas aankijken.
Ja, nee, geen mening of ziet iedereen wel in dat we het slijk der aarde niet nog meer de natuur moeten laten uitroeien, als we tenminste de groei van burnouts, depressies, zelfdodingen en andere menselijke kwalen in de stad willen voorkomen.
Groen heeft een innige band met onze geestelijke gezondheid.
Geld niet.
LEES VERDER
WKtS
27 FEBRUARI 2019
