Verkettering

 

Dagstukjes – 263

 

n Nederland, maar ook in de rest van de wereld, voor zover we daar zicht op hebben, want we zijn natuurlijk volstrekt afhankelijk van de media die ons op de hoogte houden, tekent zich de laatste jaren een scheur af tussen, grofweg gezegd, twee bevolkingsgroepen.

Ze worden met ‘links’ en ‘rechts’ of ‘populistisch’ en ‘democratisch’ aangeduid, maar dat zijn niet de juiste woorden, lijkt me. Realistischer is het om te zeggen dat het gaat om het aanvaarden van noodzakelijke veranderingen in de maatschappij. Sommigen kunnen dat, anderen niet.

Misschien is zo’n houding van alle tijden, maar wat mij vandaag de dag verontrust, is de heftigheid waarmee vanuit  beide kampen tegenstanders worden verketterd. Het heeft veel weg van een ouderwetse godsdienstoorlog.

Het viel me dezer dagen weer op hoe verbeten sommige mensen het verzet tegen het racisme claimen. Anderen die evenzeer hun buik vol hebben van dit maar dooretterende kwaad moeten hun bek houden. Afblijven, jij, witte klootzak, dit is van ons zwarten.

Boeren

Het bood een verontrustende inkijkje in het onvermogen van telkens weer nieuwe  groepen – denk aan de boeren van de Farmers Defense Force – om het eigen belang in verband te brengen met het algemeen belang. Nee, het gaat alleen om jou. Om jouw gelijk. Om de bevrediging van jouw gevoelens.

Ongenoegen is niet langer een verborgen individuele aangelegenheid. Ongenoegen toont zicht tegenwoordig in het openbaar als de onlust van een groep. Dat wordt niet veroorzaakt door een volksmenner met een bepaalde politieke kleur, maar door de technologische verworvenheid die het massale gebruik van sociale media mogelijk maakt. Niet de politiek, maar het digitale instrumentarium – Twitter, Facebook, You Tube en wat niet al – dat iedereen vandaag de dag tot zijn beschikking heeft, geeft de zwijgende meerderheid een stem.

Sommige politieke partijen weten er handig van te profiteren. Vooral als media ze kritiekloos steunen, zoals De Telegraaf  doet met Forum voor Democratie. Dan ontstaat vanzelf een flink gezelschap dat zichzelf steeds onverzoenlijker – anders gezegd: steeds radicaler – gaat gedragen en aan sociale compromissen geen boodschap heeft. Verharding, ja, zelfs brandschatting en burgeroorlog liggen op de loer.

Landsbestuur

Als je naar Amerika kijkt, denk je, ja, zo kan het gaan – zeker, als je weet hoe snel bestrijding van onrecht een ideologische lading krijgt en recht in onrecht verandert.

Hoe voorkom je zo’n omslag?

Alles hangt natuurlijk af van het landsbestuur, maar dat alleen is machteloos. Als staatsburgers zijn we mede verantwoordelijk en horen we daarvoor uit te komen. Willen we een meer harmonische samenleving of blijven we, met oogkleppen – en eventueel een mondkapje – voor, meedogenloos het eigen belang nastreven?

Misschien valt het in Nederland nog mee. Wij hebben geen Trump en ook geen Amerikaans racisme. Wij zijn geneigd te denken dat bij ons de wal het schip keert, maar vergis je niet. Er moet veel, heel veel, voor sommigen zelfs, té veel veranderen.

Laat politici als Sigrid Kaag, die op de televisie zo overtuigend het racisme veroordeelde, een baken zijn.

 

 

 

TERUG NAAR DE VOORPAGINA

LEES VERDER
WKtS
28 JUNI 2020
Eerder in LOGBOEK van
19 JUNI 2020