Falende overheid

GeplaatstdoorWim

CITROEN DEUX CHEVEAUX

Dagstukjes – 270

 
De Olieman heeft een Fordje opgedaan,
Daar rijdt ie mee als een vorst door de Jordaan.
Maar ’s avonds om tien uren is het uit met de pret,
Want dan stopt zijn vrouw de slinger onder bed.
LIEDJE LOUIS DAVIDS
 

 

Afgaande op de mannen en vrouwen in mijn omgeving, die al jong in de medicijnen, de informatica, de rechtswetenschap, de literatuur of de biologie waren gepromoveerd [1] zie ik de toekomst met vertrouwen tegemoet.

Ze kunnen veel, die jongelui. Ze lossen problemen op die maar weinigen kunnen oplossen en ze werken zich uit de naad. Totdat ze met de Nederlandse overheid te maken krijgen, dan vallen ze stil. Telkens weer stuiten ze op een bak zo vol onkunde dat hun pipetje gecondenseerde kennis weinig vermag.

Het zijn de ambtenaren krijg ik te horen als ik dit te berde breng. Maar nee, het zijn niet zozeer de ambtenaren geloof ik die dringend noodzakelijke verbeteringen, bijvoorbeeld op het gebied van informatica blokkeren, maar onze volksvertegenwoordigers. Hun niveau – Joost Eerdmans! – bepaalt in toenemende mate het niveau van het landsbestuur en dat daalt al jaren, als het zich al niet in een vrije val bevindt. Een neerwaartse spiraal, zou je ook kunnen zeggen, maar dat is te veel eer, zo’n spiraal draait tenminste nog.

Zorgelijk.

Maar wie in Trouw, de Volkskrant of de NRC, in studies en rapporten – bijvoorbeeld van de Ombudsman – de verrichtingen van ministers, staatssecretarissen en onze partijpolitici volgt, verbaast het niets. Wat een geldverslindende fouten, wat een kortzichtigheid, wat een gebrek aan vakbekwaamheid, wat een besluiteloosheid, wat een draaikonterij, wat een middelmaat!

Goed, maar wat doen we eraan? Hoe krijgen we meer capabele medeburgers op het pluche?

Ik zou wensen dat iemand me antwoord gaf, maar ben ik te somber?

Nou ja, iemand die met zestig jaar rij-ervaring gedwongen wordt bij het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen zoiets simpels als een nieuw rijbewijs aan te vragen en dat ook een jaar na dato nog steeds niet heeft, loopt gevaar zich onverantwoord te gaan opwinden…

Er is één troost: we zijn nog steeds geen Amerika, al wekt men in de bekende kletsprogramma’s op de televisie elke avond de indruk van wel.

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
3 NOVEMBER
LOGBOEK

TERUG NAAR DE VOORPAGINA

[1] De namen zijn op de redactie bekend.