TITIAAN, DE VERKRACHTING VAN EUROPA
Verbeter je Taal Nog Meer – 83
Manhattan est belle
Mais à quoi bon le nier
Ce qui m’ensorcelle, c’est Paris
J’AI DEUX AMOURS
Jarenlang bezocht ik Nederlandse vrienden in Frankrijk. Zij hadden zich metterwoon in de Corrèze gevestigd. Zij waren niet de enigen. Door het ijveren van een Nederlandse makelaar hadden tal van landgenoten hun voorbeeld gevolgd. Ook zij waren kolonisten in de campagne rond Brive-la-Gaillarde, Limoges en Clermont Ferrand geworden. Net als veel Engelsen trouwens.
Wat me opviel was dat de meesten van deze inwijkelingen ook na vele jaren nog geen woord Frans spraken. Toen ik er een paar op een druk bezocht dorpsterras wat beter leerde kennen en vroeg hoe dat zat, zeiden ze het niet nodig te vinden. Over ‘de locals’ spraken ze alsof het inboorlingen waren. Ja, lekker eten, dat deden ze wel. Maar hun taal leren, ben je nu helemaal besodemieterd, man. Wij spreken toch onze moers taal.
Die moers taal bezigden ze ook in de omgang met hun nieuwe landgenoten, steeds luider want vaak hadden ze de indruk dat die lui je niet wilden verstaan.
Vulgair-liberalisme
Ik waande me soms meer in Twello, Nieuwegein of Leusden dan in de Corrèze, hetzelfde huisje, boompje, beestje, stevig verpakt in het vulgair-liberalisme van Halbe Zijlstra en zijn geestverwanten.
Ja, dat waren leuke uitstapjes. Ze leerden me hoe hecht taal en cultuur met elkaar verbonden zijn, als de ongeboren vrucht met de moeder.
Als je nu naar Europa kijkt – en dat kán, ja, als je kijkt met de ogen van de uitstekende correspondenten bij krant en tv – dan zie je een eeuwenoude quilt van talen en culturen die politiek gesproken nauwelijks aandacht krijgt.
Cultuur of taal
Cultuur of taal, daar hebben politici het niet over. Identiteit, dat gaat erin als koek, maar cultuur, waarvan identiteit slechts een miniem onderdeel is, weegt zo oneindig veel zwaarder in het maatschappelijke leven, zoals iedereen weet die het leven deelt met een man of vrouw die je tot vervelens toe laat weten dat hij of zij het vroeger thuis heel anders deed.
Soms mag je je gelukkig prijzen dat je nog dezelfde taal spreekt, maar ook dat verandert. Je eigen taal, of een andere Europese taal, het Frans bijvoorbeeld, is steeds minder in tel. Bijna niemand in Nederland spreekt het meer. Het moet Amerikaans wezen. Cultureel gezien worden we afgaande op de media almaar Amerikaanser. Willen we dat? Of willen we zowel Amerikanen als Chinezen nadrukkelijk wijzen op de kleurrijke diversiteit die Europa eeuwenlang eigen was?
Leer kinderen naast het Amerikaans als wereldtaal weer Nederlands, Frans en Duits zou ik zeggen. Leer ze dat ze alleen zo op hún manier Nederlander kunnen zijn.
LEES VERDER
WKtS
14 MAART 2021
DE VOLKSKNAR NR 357
TERUG NAAR DE VOORPAGINA
