WILHELM TELL IN SCHILLERS TONEELSTUK VAN 1804
Verbeter Je Taal Nog Meer – 28
Wie Stimmen der Engel
Im Paradies.
FRIEDRICH SCHILLER: WILHELM TELL
e kwamen te praten over de verwarring die taal kan stichten, mijn vriendin en ik. We dronken koffie op het Spui. ‘Ja, gewone koffie,’ hadden we tegen het prille dienstertje gezegd.
‘Zuivere koffie,’ zei mijn vriendin en ze vertelde dat ze tegenwoordig regelmatig misverstand veroorzaakte door de woorden die ze gebruikte.
‘Neem nou,’ zei ze, ‘zo’n woord als eksteroog. Ik vroeg laatst bij Kruidvat of ze er iets voor hadden, maar de man die erover ging, keek me alleen maar verbaasd aan. Hij had geen idee.’
‘Heb jij dat ook?’ vroeg ze, toen de koffie, de gewóne koffie, gebracht was.
‘Breek me de bek niet open,’ zei ik, ‘van de week nog bij De slimste mens. Niemand van de deelnemers bleek te weten wat Sodom en Gomorra was.’
‘Echt?’ vroeg ze.
‘Echt,’ zei ik, ‘en nou ja… het was nog erger. In dezelfde aflevering deed Philip Freriks nogal laatdunkend over het jodelen waarover hij alleen wat banale gemeenplaatsen te berde bracht.
‘Wist hij niet wat jodelen was,’ vroeg mijn vriendin. ‘Maar had hij het dan nooit gehoord? Zou hij de film Heimatklänge niet hebben gezien?’
‘Zou hij,’ ging ze verder, ‘dan misschien ook Zwitserland niet kennen, de oudste democratie van Europa, waar de renaissance, het humanisme en de boekdrukkunst – onder het wakend oog van onze eigen Desiderius Erasmus – al zo vroeg tot bloei kwamen? Zwitserland, uitkijkpost in Mittel-Europa dat ook vandaag nog de Europese agenda bepaalt?’
‘Ik vrees van niet,’ zei ik enigszins verbluft over zoveel wijsheid.
‘Ik herinner me van Heimatklänge vooral ook,’ zei ik, ‘de overtuigende manier waarop een wereldberoemde Zwitserse avant-garde kunstenaar als Christian Zehnder ons duidelijk maakte waarom hij was vastgelopen in zijn modernistische compositietechniek en daarom uit Amerika naar zijn Heimat was teruggekeerd om zich opnieuw te laven aan de bron van zijn muzikaliteit, het jodelen dat hij in zijn jeugd zo vreselijk vond.
‘Toen ik het jodelen voor de eerste keer hoorde,’ zei mijn vriendin, ‘in een Heilige Mis hoog in de bergen was ik zo aangedaan dat de tranen me in de ogen sprongen. Ik durfde na afloop niet met het kerkvolk mee de kroeg in, bang als ik was dat ze mijn waterlanders zouden zien…’
‘Iemand die zulke gevoeligheden met voeten treedt,’ zei ik, ‘kan je meer pijn doen dan een likdoorn…’
LEES VERDER
WKtS
15 JANUARI 2017
VOLKSKNAR
ZIE OOK CHRISTIAN ZEHNDER
ZIE OOK DE TRAILER VAN HEIMATKLÄNGE
ZIE OOK OVER HEIMATKLÄNGE
LEES OOK SCHILLERS WILHELM TELL
