Een witte kerstman

 

Dagstukjes – 107

 

Hij die heerst op ’s hemels troon,
Here Christus, Vaders zoon,
wordt geboren uit een maagd
op de tijd die God behaagt.
Zonne der gerechtigheid,
woord dat vlees geworden zijt,
tussen alle mensen in,
in het menselijk gezin.
KERSTLIED

 

dentiteitspolitie. Ik schrik van het woord. Een neologisme?

Het woord politie is me bekend. Identiteit eveneens. Oók weet ik dat ‘politie’ een metafoor is geworden in het intellectuele discours – het gesprek dat we buitenshuis met elkaar voeren over belangrijkere dingen dan het spekken van de eigen portemonnee.

In die discussie is  politie meer dan ‘blauw op straat’. Ze is ook ‘denkpolitie’, ‘modepolitie’, ‘eetpolitie’ en wat niet al. Maar identiteitspolitie was ik nog niet tegengekomen.

Ik las het woord in een column van Carolien Roelants in de NRC over het dreigende verbod op Kerstmis. Moslims en de publieke omroep willen er vanaf, van Kerstmis. Van Sinterklaas niet, nee, die mag blijven.

Roelants snapt het niet.  Zij schrijft: ‘Wat mij betreft is de Kerstman juist aan een opmars bezig. Hij heeft Sinterklaas al zo goed als aan zijn zwaard geregen. Is het u niet opgevallen dat de Kerst al vóór 5 december begint en dat de Sint maar bitter weinig weerwerk biedt?’

Nee, Roelants ziet het Kerstfeest op een heel andere manier bedreigd. Niet door moslims of de publieke omroep, maar door de identiteitspolitie. ‘Op Twitter,’ schrijft ze, ‘zag ik al bezorgd gesignaleerd dat de Kerstman altijd wit is.’

 

LEES VERDER
WKtS

28 DECEMBER 2016