.jpg)
Dagstukjes – 20
Zolang je kunt graaien
Naar ballen, doen laaien
De lullen, en draaien
Ze glad in je hel…
E.DU PERRON, LIEDJE VOOR EEN OUDE HOER
De nieuwe heidenen van de Consumptie en het Nut zouden het liefst de hoeren op de Wallen een mouwschort aanmeten om ze in gezellige boetiekjes leuke snuisterijtjes aan de toerist te laten verkopen.
Dat is al dom genoeg, maar al een poosje strekken deze bevlogen lieden hun begerige vingers ook uit naar de Oude Kerk die een… kunsthal moet worden.
Een kunsthal godbetert!
Tja, fantasie is niet hun sterkste punt.
Ga op een doordeweekse dag eens een uurtje in die kerk zitten, zou ik zeggen. Misschien vóel je dan hoe de geschiedenis, de saenredamse schoonheid van het interieur en de muziek van Sweelinck je gemoed verzachten.
Misschien zie je dan zelfs, even, iets van het Gouden Kalf smelten dat je zo mateloos aanbidt.
LEES VERDER
WKtS
10 OKTOBER 2013
In Het Parool stond op 9 oktober 2013 een ingezonden stuk van Pi de Bruijn, Felix Claus, Geert Mak, Huub Oosterhuis, Vincent van Rossem en Sjoerd Soeters die bepleiten de Oude Kerk in haar waarde te laten en er geen pretpark van te maken.
De roman A Widow for One Year (Weduwe voor een jaar) uit 1998 van de Amerikaanse schrijver John Irving speelt zich af op de Wallen. Zijn vriend Robbert Ammerlaan, toen nog directeur van Ambo/Anthos, later van De Bezige Bij, had Irving daar wegwijs gemaakt. Voor de Oude Kerk kwam Irving vele malen terug naar Amsterdam.
