GEVELSTEEN IN GOUDA
Dagstukjes – 231
Ach! waren alle Menschen wijs
En wilden daer bij wel:
De Aerd waer haer een Paradijs
Nu isse meest een hel.
DIRK RAFAELSZ. CAMPHUYSEN
Voor de deur staat een busje met een eigentijds bedoeld, maar onleesbaar logo. Eronder staat mobilising energy.
Ik hoor de motor lopen en zie achter het stuur een getatoeëerde man zonder haar die met een smartphone in de ene hand met de andere hand uit een plastic bakje eet.
Ik begiet de planten in mijn geveltuin. Alles bloeit en groeit. De rozen, de jasmijn, de amandel, de hortensia’s, de blauwe regen, de hibiscus, de buddleja – het kan niet op, het is één oogstrelend feest van kleur en geur – voor mens, bij én vlinder.
Als de motor na een half uur nóg loopt, besluit ik de man aan te spreken, hoe vervelend ik dat ook vind.
Ik klop op het portier en met een druk op de knop opent de man het raam.
Ik wens hem smakelijk eten en vraag of hij zo goed wil zijn de motor af te zetten, want het geluid, de vervuiling, de CO2-uitstoot, enfin het hele riedeltje, dat mij langzamerhand ook de keel uitkomt.
– Nou, nee, zegt de man, nee, want ik heb de airco aan.
– De airco aan? vraag ik stomverbaasd.
– Ja, zegt hij, anders beslaat de voorruit steeds.
– U kunt toch het raam openzetten, zeg ik, het is zomer, stralend weer, u kunt ook op het bankje hier voor de deur gaan zitten.
Hij kijkt me aan alsof ik van Mars kom.
Dan zegt hij: van die hele CO2 geloof ik trouwens niks.
Maar, reageert de schoolmeester in mij, die hele CO2, beste man, is geen gelóóf, die hele CO2 is een feit, iemand van mobilising energy zou dat toch moeten weten.
Met een druk op de knop sluit de man het raam.
Ik draai me om en vraag me af wat ik vandaag de dag lastiger te accepteren vind: het geloof van christenen en islamieten, of het geloof van moderne heidenen die niet willen of kunnen begrijpen dat hun leven van a tot z bepaald wordt door onze, al dan niet van God gegeven, natuurwetenschappelijke kennis die andere eisen aan het denken stelt dan geloven.
LEES VERDER
WKtS
20 JUNI 2019
