Leve klassiek

MIKE BODDÉ

Dagstukjes – 149

 

 

Iets kan zowel goed, slecht of geen van beide zijn.
Muziek is bijvoorbeeld goed voor iemand
in een melancholische bui, slecht voor degene
die rouwt en de dove maakt het niks uit.
SPINOZA: ETHICA, IV

 

 

odium Witteman blijft een ijzersterk programma. Voor mij althans. Ik sla geen uitzending over.

Wat me als kijker heel erg bevalt, is de nadruk die Paul Witteman, Mike Boddé en Floris Kortie op muziek, muzikaliteit, het máken van muziek, de muziekgeschiedenis en vooral de humor van de muziek en de musici leggen. Sommigen van die muzikanten zijn bovendien oogstrelend mooi.

Zo verdwijnen schotten tussen de verschillende genres die de commercie en de media – doelgroepen, jongens, doelgroepen – de laatste jaren almaar hoger hebben opgetrokken

Zélfs Paul Witteman begint door te krijgen dat er buiten zijn klassieke wereld muziek ten gehore wordt gebracht die klinkt als een klok. Vaak muziek waar géén zakken ballast aan marketing en reclame aan zijn opgehangen.

Gisteravond probeerde Floris Kortie een eind te maken aan het vreselijke woord ‘klassiek’ – dat sinds kort op Radio 4 door een overspannen vrouw met overslaande stem steeds geroepen wordt: Leve klassiek.

Alleen die onzin al rechtvaardigt een andere omschrijving. Maar of ‘onsterfelijke muziek’ – zoals hij voorstelde – het gaat redden?

Het is een tautologie.

Alle muziek is onsterfelijk, voor zover ze niet louter geluid is.

Of elektronisch geweld.

 

 

LEES VERDER
4 DECEMBER 2017
WKtS