Liefde en dans in Georgië

POLITIE BESCHERMT BEZOEKERS BIOSCOOP IN TBLISI

 

Dagstukjes – 247

 

Ernstiger dan alle kwalen
Is de liefde,
Voor wie liefheeft
Dooft het daglicht…
ALEXANDER POESJKIN

 

In Tblisi liep volk te hoop tegen een film, And than we danced.

Tblisi is de hoofdstad van Georgië. De film is een Georgische film, gemaakt door de Zweeds-Georgische regisseur Levan Akin.

Ik zag de film in Amsterdam en van gedoe heb ik niets gemerkt.

De film wordt getypeerd als een homoseksuele film. Dat is nogal doelgroeperig geformuleerd. Het gaat om zoveel meer.

Het gaat om dans, Georgische dans, en het gaat om liefde, om heteroseksuele liefde en vooral om de liefde van twee mannen voor elkaar, maar het gaat toch vooral om de liefde in het algemeen, een liefde die niet kán, een onmogelijke liefde – goud waard voor een kunstenaar omdat liefde nooit zo duidelijk haar gezicht laat zien dan wanneer ze onvervuld blijft.

Degenen die op de avond van de première in Tblisi protesteerden zouden de film eens moeten zien, maar ik weet niet of dat helpt. Zulke blinden, zulke symboolblinden om met Gerard Reve te spreken, zijn meestal niet gevoelig voor kunst.

Verrassend vond ik dat de film mij een levendig beeld gaf van een wereld die ik niet ken, het tegenwoordige Georgië, waar de globalisering – het enige woord dat ik verstond – na de ramp van het Russische communisme onstuitbaar over de oude zeden en gewoonten heenwalst.

De film werpt een schril licht op een probleem dat zich ook elders voordoet, de spanning tussen traditie – en behoudzucht – en invloeden van buitenaf die individuen meer vrijheid beloven, de vrijheid bijvoorbeeld om te houden van wie je wilt.

Akin is erin geslaagd mij als westerling daarover veel duidelijk te maken. Maar waar heb ik het over? Ik weet niets van Georgië – behalve dat Stalin er geboren is en Edoeard Sjevardnadze er een tijdlang de baas was.

De film prikkelt je om meer van dit land en zijn eeuwenoude cultuur – het eerste land in de geschiedenis waar wijn werd verbouwd – te willen weten, des te interessanter omdat het een niet-slavische beschaving betreft, met een intrigerende, mij volslagen onbekende taal die ook al niet slavisch is. Evenmin als het schrift.

Het wordt tijd, dacht ik, dit eigenzinnige Georgië beter te leren kennen. Zo zie je maar weer hoe kunst je horizon verbreedt. 

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
9 NOVEMBER 2019

Zie Wikipedia voor een verdere kennismaking met Georgië.