Dagstukjes – 177
People will forget what you said, people will forget what you did,
but people will never forget how you made them feel.
MAYA ANGELOU
amyae Aharouay houdt ermee op. Ze was columniste van de NRC. Ik had nog nooit iets van haar gelezen. Nu las ik haar. Een goed stuk.
Ze houdt ermee op omdat ze genoeg heeft van al die meninkjes, ook die van haarzelf. Ze heeft gelijk. De vloedgolf aan vrijblijvende opinies heeft in Nederland langzamerhand elk redelijke debat ondergraven.
Aharouay wordt politiek verslaggeefster van de NRC. Ik ben benieuwd naar haar werk, want schrijven kan ze, weet ik, nu ik meer van haar gelezen heb. In Trouw kapittelde ze de belegen Haagse redacteur van Vrij Nederland, Max van Weezel die in een interview rare dingen over moslims en hoofddoekjes had gezegd. Dat vond hij zelf ook. Daarom bood hij in Vrij Nederland zijn verontschuldiging aan.
Daar gaan we weer, dacht ik, je maakt – in het volledige bezit van je geestvermogens neem ik aan – een paar stomme opmerkingen en neemt alles terug zodra je op je vingers bent getikt. Waarom snijdt deze joodse man, zoals hij zichzelf nadrukkelijk afficheert, in het openbaar zulke gevoelige onderwerpen aan die hij als journalist niet belicht? Waarom opnieuw zout in islamitische wonden gewreven? Mediaknechten zijn er tuk op, ik weet het. Maar een serieuze journalist doet daar toch niet aan mee? Je gaat toch het gedachtegoed van Wilders en de VVD niet helpen verspreiden?
Dit geëmmer over identiteit – wie ben ik, alsof er geen zinniger onderwerpen te bedenken zijn – wakkert tegenstellingen in de samenleving alleen maar aan. Het komt de saamhorigheid bepaald niet ten goede. Des te minder nu Israël zichzelf een joodse staat is gaan noemen en zo overal in de wereld de verhouding tussen joden en islamieten verder onder druk zet.
LEES VERDER
WKtS
20 JULI 2018
