Ziekbed

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


TEKENING LEONARDO DA VINCI

Dagstukjes – 293

 

Elke dag poets ik zorgvuldig
mijn schoenen en gebit terwijl er
verrekt, gecrepeerd en gemoord wordt.
Maar als je zo denkt word je gek.
HANS VLEK: VOX POPULI

 

 

 

Wekenlang lag ik in een sophisticated high-tech ziekenhuisbed dat me eerder aan een machine deed denken dan aan een ‘sponde’. Ik was machteloos.

Na een ingrijpende, ongehoord knappe operatie – mét de computer – waarmee zowel mijn blaas als mijn prostaat werd verwijderd – mocht ik in dit bed bijkomen, nadat een aantal buitengewoon kundige – en aardige – verpleegkundigen me aan een veelheid van infusen hadden gekoppeld.

Ik kon niks.

Ik kon niet lezen, ik kon niet eten – ik werd intraveneus gevoed – en kon al helemaal niet van de natuur genieten hoewel ik de bloemenpracht van de universitaire Hortus om de hoek wist.

Wat te doen?

Het leven was me uit handen genomen en dagenlang had ik er geen enkele behoefte aan me de vraag te stellen of ik überhaupt wilde terugkeren. De doorwaakte nachten, als ik smachtte van dorst maar niet kon drinken, waren een hel totdat een verpleegkundige me kwam troosten. In mijn somberste uren werd ze almaar mooier. Een engel die me naar het paradijs zou begeleiden.

En toen ontdekte ik de smartphone. Gek, want ik heb het ding allang. Gebruiken deed ik het nauwelijks. Nu ging ik op onderzoek uit. Er ging een wereld voor me open. Alles kwam beschikbaar, films, muziek – uren luisterde ik naar Frank Zappa of Josquin des Prés – en zelfs de poëzie bood zich in alle bescheidenheid aan.

Een godsgeschenk, dacht ik, maar waar God heerst, merkte ik algauw, is zijn eeuwige vriend nooit ver weg. Satan was niet helemaal nieuw voor me, maar in deze vorm had ik hem nog niet ontmoet, de vleesgeworden achterklap, roddel, kwaadsprekerij, onversneden haat en moordlust.

Op de smartphone, begon ik te begrijpen, voeren niet de engelen het hoogste woord maar de trawanten van Beëlzebub.

Eenmaal weer op vrije voeten ervoer ik het effect ervan op onze omgangsvormen als nieuw. Een dieptepunt vond ik – óók in de NRC-cartoon van Ruben Oppenheimer – de suggestie dat Sigrid Kaag door haar man het Palestijnse kwaad representeert en betiteld werd als ‘heks’.

Hoe doortrapt kun je zijn?

Het was me eensklaps te moede of we wereldwijd ten prooi waren gevallen aan een nieuwe Reformatie [1]. De beeldenstorm woedde al volop in onze heilige huisjes.

 

 

 

LEES VERDER
TERUG NAAR DE VOORPAGINA

WKtS
15 SEPTEMBER 2021

[1] De Reformatie scheurde in de zestiende eeuw het rooms-katholieke Europa in tweeën – met vele bloedige oorlogen als gevolg. Officieel laat men de beweging in 1517 beginnen als Luther zijn kritiek op de corrupte kerk in 95 stellingen onder woorden brengt. Het was zijn aanklacht tegen Rome dat al eeuwen met tal van ketterijen te maken had die met steun van de Inquisitie in bloed werden gesmoord. De Reformatie had veel te danken aan de snelle verspreiding van opstandige geluiden door de boekdrukkunst. Historische vergelijkingen gaan per definitie mank, maar wie even nadenkt over de boekdrukkunst toen en de sociale media nu ziet misschien de duivelse overeenkomst…