Dagstukjes – 112
Op een dag was Nijntje Pluis
al heel vroeg opgestaan…
DICK BRUNA
ick Bruna overleden. Ik kende hem van nabij. Hij was kind aan huis bij Bavo van Rossum, de drukker, die op jonge leeftijd de vermaarde drukkerij van zijn vader in de Jeruzalemsteeg te Utrecht overnam.
Ik raakte met Bavo bevriend toen ik halverwege de jaren zestig met mijn broer Harm een reclamestudio begon. We lieten al ons werk bij hem drukken.
Zo kwamen we in contact met Dick Bruna wiens atelier zich boven de drukkerij bevond. Hij heeft nooit voor ons gewerkt, maar het geboortekaartje van mijn oudste zoon is door hem ontworpen.
Ik vond Dick een bijzondere man, een gevoelsmens, een vakman, heel veeleisend als het om de uitvoering van zijn werk ging. Wat dat betreft had hij aan Bavo een goeie, ook zo’n Pietje precies. In de typografie luistert het nauw. Elke punt telt.
Dick was een vriendelijke man die anders dan zijn broer, de strenge directeur van de uitgeverij Bruna, niet erg in zaken was geïnteresseerd. Zelfs niet toen bleek dat zijn werk op grote schaal werd gejat. Bavo stak daar – samen met Geneviève Waldmann – een stokje voor. Dick werd een rijk man, maar dat was voor buitenstaanders nergens aan te merken, hij blééf kind, hij blééf spelen.
Aan zijn Nijntje heeft het Centraal Museum zijn voortbestaan te danken.
LEES VERDER
WKtS
17 FEBRUARI 2017
