Spijkerbroek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verbeter Je Taal Nog Meer – 11

 

chrijven is herschrijven. In de literatuur, maar ook in de journalistiek. Van literatuur wist ik als beginnend journalist alleen wat meneer Van Leeuwen (‘Pietje Engelenhaar’) ons daarover op school had geleerd.

Literatuur, dat waren boeken die je moest lezen. Huiswerk. Boeken die jij mooi vond, las je maar in je eigen tijd.

Bij de krant hoorde je soms van een doorrookte redacteur dat je stukje óver moest.

Collega’s die al eens in Amerika waren geweest, wisten je te vertellen dat Amerikaanse journalisten álles herschreven.

Je had er speciale rewrite-afdelingen voor en researchers – die nauwgezet uitvogelden of jouw bericht klopte.

Wij wilden óók Amerikaanse journalisten worden. We luisterden al naar hun muziek, de jazz, en kochten op de Nieuwendijk onze eerste spijkerbroek – die je op je werk niet mocht dragen.

Je wilde een Amerikaanse reporter worden. Met researchers, rewriters en wat niet al.

Plaatsvervangende trots vervulde je als je zag wat die Amerikanen met hun omslachtige methoden bereikten: een krant die stilistisch één was, veel beter op de hoogte dan de concurrent en bovendien… foutloos.

Kom er nog eens om. Nou ja, de twee of drie goede kranten die overgebleven zijn, kunnen er nog wel mee door. Maar hun invloed is tanende.

De schriftcultuur van de journalistiek was continuïteit en die continuïteit was het nieuws. Je werd er wijzer van, maar nooit wijs genoeg. Je wilde méér nieuws.

In de praatcultuur van de televisie is dit nieuws ontploft. Zabriskie Point. Een vuurwerk van beeld en geluid dat kijkers alleen maar verwart en onzeker maakt. Of kwaad. Of hysterisch. Of ze doet afhaken.

Bij Boer Zoekt Vrouw heb je nergens last van.

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
8 OKTOBER 2015
DE VOLKSKNAR