Verbeter Je Taal Nog Meer – 13
ie sjoemelsoftware heeft me nogal beziggehouden.
Sowieso dat woord, sj-oe-mel-soft-wa-re.
Mooi, met die ongemakkelijke alliteratie van sisklanken en die ene palatale s (sj).
Maar ook de intieme verbintenis van sjoemelen en software intrigeerde me.
Ik weet wat sjoemelen is, vertel mij wat, maar inzake de software, en zeker de software in auto’s ben ik een onbeschreven blad. Ik ben nooit verder gekomen dan de explosiemotor.
De sjoemelsoftware was een lekker kluifje voor de kranten. Mij viel op dat men het vraagstuk grofweg op twee manieren benaderde. De ene krant wist me loepzuiver uit te leggen wat sjoemelsoftware was, de andere verslikte zich in de moeilijkheidsgraad van het onderwerp en gaf mij de indruk meer geïnspireerd te zijn door het aloude adagium ‘geef mijn portie maar aan fikkie’ dan door de hogere, want bezielde gedachte dat techniek zich – net als kunst – lastig in woorden laat vangen.
Techniek moet je dóen en zélf kunnen om er iets van te begrijpen.
Als een krant een stukjesschrijver aan het woord laat die niets van sjoemelsoftware snapt, noem ik dat een veeg teken. Het zegt veel over zo’n stukjesschrijver, maar minstens zoveel over de redactie van zijn krant.
Ter vergoelijking zou je kunnen opperen dat het onderwerp ook wel erg moeilijk is, té moeilijk misschien voor bepaalde kranten – en zeker voor de televisie.
Is dat erg?
Nee, erg is het niet.
Erg is alleen dat sommige media tot niet meer in staat zijn dan ook zulk nieuws dan maar tot opgefokte sensatie te maken.
Een schandaal!
Onwetend verblinden zij kijkers en lezers met het traangas van hun achterlijkheid.
LEES VERDER
WKtS
10 NOVEMBER 2015
DE VOLKSKNAR
