Verbeter Je Taal Nog Meer – 36
Hij hoorde ruziënde stemmen op straat.
Zo ontstaan oorlogen.
K.L. POLL: DE WESP EN DE KAT
p school leerde je argumenteren. Later studeerde ik argumentatieleer. Mooi vak. Had je wat aan. Totdat een medestudent, Rob, die zeer links was, meende te moeten opmerken dat al dat wetenschappelijke geneuzel wel fraai klonk, maar in de praktijk geen enkel nut had. Strijd, daar had je wat aan.
Het was in de tijd dat studenten hoogleraren hun kamers uitjoegen, krakers de Staatsliedenbuurt in Amsterdam overnamen en de Molukkers in Nederland, de Brigate Rosse in Italië en de Rote Armee Fraktion in Duitsland lieten zien hoe je dat deed, je gelijk halen met moord en doodslag.
Sindsdien associeer ik argumentatie met geweld.
We leken kleine stapjes verder te zijn gekomen. We leken meer bereid tot overleg. Geven en nemen. In Nederland spraken we van ‘polderen’. De kunstenaar Armando, liefhebber van de pugilistiek, verdedigde de bokssport door erop te wijzen dat in de boksring ’s mensen moordlust wordt gesublimeerd.
Maar we zijn terug bij af. Argumenteren is weer geweld. Argumenteren duurt te lang, het eist te veel. Veel sneller – en makkelijker – heb je het huis van je tegenstander met ‘een stinkende substantie’ besmeurd. Steeds ruimhartiger gooien we in onze social media met stront. Toen ik onlangs op facebook een lans brak voor de Duitse, zeer linkse politica Sahra Wagenknecht, kreeg ik liters – rechtse – gier over me heen.
Goed, kun je zeggen, dit schervengericht was nog geen geweld, het bleef tot woorden beperkt, maar waar gaat het een over in het ander?
Ik vrees dat dit schreeuwen de enige vorm van argumentatie is die veel mensen in het openbaar ervaren. Op de tv, in de talkshows, maar vooral in de reclame, die al een eeuw lang met zijn amorele en zelfs immorele boodschappen de Amerikaanse zeden aanvreet en alweer bijna een eeuw ook de onze.
In zulke vormen van communicatie wegen leuzen zwaarder dan argumenten. Dat hoeft nog geen oorlog te betekenen, maar begrip, empathie en mededogen leggen het loodje.
Iemand als Donald Trump bewijst het. Elke dag weer geeft hij er blijk van hoe hem die door en door commerciële, Amerikaanse cultuur met de paplepel is ingegoten.
‘Vuile linkse goorlap, droom jij maar rustig verder,’ schreef een vriend van een vriend op facebook.
LEES VERDER
WKtS
16 SEPTEMBER 2017
OOK IN DE VOLKSKNAR
