Onderhoudsvriendelijk

 

Dagstukjes – 272

 

En dan: wat is natuur nog in dit land?
J.C.BLOEM DE DAPPERSTRAAT

 

 

 

In de Betuwe bezocht ik jarenlang een vriendin met een heerlijke tuin. Alles bloeide en groeide er zo uitbundig dat er van tijd tot tijd gesnoeid moest worden. Dan hielp ik haar. Ze was al oud. Na de knipbeurt zaten we in de avondzon tevreden na te genieten van ons werk. De tuin zag er weer uit als een aantrekkelijke vrouw die net van een goede kapper was teruggekomen.

Op zo’n moment vroeg een nieuwsgierige buurvrouw ons of we de tuin niet nóg netter konden maken. ‘Zoals mijn tuin,’ zei ze erbij. ‘Niet zo slordig.’

Háár tuin. Ja, die kenden we. Die was zo aangeharkt en bijgepunt dat je bij een eerste blik al in een diepe depressie dreigde te belanden. Geen kleur, geur of fleur, louter grind, tegels, een enkele buxusbol en twee erg lelijke ligstoelen. De buurvrouw was er met haar hogedrukspuit en heksenbezem in geslaagd de natuur in haar veste met wortel en tak uit te roeien.

Dwangbuis

Zij was niet de enige. Het viel me op dat veel bewoners in dit onwaarschijnlijk prachtige Hollandse rivierenland hun tuin hardvochtig in een knellend dwangbuis van steen hadden gegoten. Geen boom, heester, bloem of plant mocht er floreren. Geen geuren, geen kleuren, geen bijen, geen dansende vlinders, niets. In deze tuinen dicteerde het tuincentrum zijn cliëntèle het hels calvinistische dogma van de ‘onderhoudsvriendelijkheid’.

Hoe akelig, hoe treurig, hoe triest.

Voor levensgenieters die dit van nabij hebben mogen aanschouwen, is het bericht vandaag in de Volkskrant over de kweker en bioloog Franke van der Laan dan ook goed nieuws. Meer dan dat, héél goed nieuws, nieuws om dagenlang de bloemetjes buiten te zetten. Van der Laan wil een miljoen bomen weggeven aan iedereen die ze maar wil hebben.

Een miljoen bomen! Gratis!

Corona-virus

Ik hoop dat de managers van de tuincentra en de tweeverdieners in hun modelwoningen op het platteland ijlings een stuk of wat van die bomen met hun SUV gaan ophalen en een plek geven. Het zou mooi zijn als zoveel mogelijk mensen meededen. Ze zouden ermee laten weten dat ze eindelijk zijn gaan inzien hoezeer we van de natuur afhankelijk zijn. We zijn zélf natuur. Mochten we ons dit nog te weinig realiseren, dan wrijft het corona-virus het ons wel in.

Een belangrijke oorzaak van de ellende in de wereld is het onvermogen van goedgesitueerden om hun eigen natuur serieus te nemen. Tot schade van hun kinderen en kindskinderen.

En andermans kinderen.

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
28 OKTOBER 2020

TERUG NAAR DE VOORPAGINA