APPELTERN
Verbeter Je Taal Nog Meer – 66
Ja, Vaderland! rampzalig Vaderland!
Poëtentrapper! poëzijverachter!
G.TH.MOHRMAN: GRAMSCHAPSTONEN
eb je eenmaal een hekel aan bepaalde woorden of uitdrukkingen dan kom je er niet meer vanaf is mijn ervaring. Soms nader je het moment dat je iemand die ze gebruikt het liefst een dreun voor z’n kop zou geven.
Maar dat kan natuurlijk niet. De makke van je taalgevoeligheid is juist dat je te doen krijgt met zulke sprekers en schrijvers.
Neem woorden als single, kids of partner. Vooral dat laatste. Krijg je een brief van de gemeente en vragen ze naar je partner. Je partner. Godsammekrakepitte. Bedoelen ze je echtgenote, je vrouw, je wederhelft, je levensgezellin door dik en dun, je verloofde, je minnares, je liefste, de moeder van je kinderen, het dierbaarste wezen dat ooit haar welgevormde voeten op Gods aardbodem heeft gezet?
Partner.
Als ik het woord hoor, zie ik overspannen employés voor me die op aanwijzing van hun partner hun tuin met tegels onderhoudsvriendelijk maken. Onderhoudsvriendelijk. Ook zo’n woord.
Nog erger kolkt het in mij als ik op wrakke constructies stuit als het alomtegenwoordige over hoe. Hij vertelde over hoe hij zich had misdragen.
Over hoe.
Rot toch op met je over hoe: laat je volzinnen bewegen als kinderen, laat ze lopen, steppen, dansen, spartelen en duikelen zoals in het proza van Remco Campert toen hij nog zonder stok zijn ommetje in de buurt maakte en schreef.
Glossy’s
Nee, muzikaal mag het niet meer wezen. Géén poëzie. Voor generaties schrijvers was dát het ideaal: zo schrijven dat het klónk, met een beat die zelfs in de botten van schuifelende oudjes doortrilde.
Mooie zinnen.
Wat is er toch gebeurd met ons zo welluidende Nederlands. Zijn het die Amerikanen weer?
Ik denk dat het de doorgedesignde kranten, weekbladen, magazines, en christus, ja die vreselijke glossy’s zijn die zoveel invloed hebben gehad.
Alle stukjes hun eigen format en de jongens en meisjes die die hokjes mogen vullen hebben allemaal aan een universiteit opgestoken dat je met efficiency, nut, de ratio zoveel verder komt dan met de muze.
Marketing, jongens, scoren. Scoren, ook zo’n woord.
Een noodzakelijk kwaad die taal van ons, ja, maar wat gooi je niet allemaal weg als je zo denkt?
Taal is even creatief, grillig, bloemrijk en mooi als de natuur.
Leg er geen grafstenen op.
LEES VERDER
WKtS
5 APRIL 2020
DE VOLKSKNAR
