Dagstukjes – 76
eb ik ze nog wel allemaal op een rijtje? Ik hoop van wel, maar als ik de krant lees, naar de radio luister of zo’n kletsprogramma op de tv bekijk – ‘het gesprek van de dag’ – begin ik te twijfelen.
Wat zulke media mij als ‘actualiteit’ voorschotelen, heeft meestentijds niets, maar dan ook helemaal niets, met de werkelijkheid te maken die ontstaat uit het raadplegen van heel andere bronnen, zoals buitenlandse kranten, boeken, welingelichte websites en blogs van deskundigen die je in Nederland op de tv nooit zult horen – te moeilijk…
Het Rijk en zijn topvrouwen – zo’n bericht in de Volkskrant is voor mij een goed voorbeeld van wat ik bedoel.
Je leest het en schiet in de lach.
‘Rijk haalt streefcijfer vrouwen in top,’ staat erboven.
Ik denk dat ik er ook na een intensieve opvoedkundige training niet in zou slagen de dienstdoende redacteuren uit te leggen wat een baarlijke nonsens hier wordt verkocht.
En dan blijkt die flauwekul ook nog eens uit de koker van de bekende vrouwenemancipator Stef Blok te komen, de verantwoordelijke minister, die zich bij de presentatie van deze onzin waagt aan een volslagen uit de lucht gegrepen vergelijking met hét bedrijfsleven.
Daar weet Stef uiteraard alles van. Hij heeft per slot van rekening ooit een blauwe maandag als trainee – dat is in het Nederlands ‘leerling’ – bij de ABN AMRO bank gewerkt. Hij werd zelfs directeur bij die bank in… Nieuwkoop, maar daar kreeg hij algauw door dat hij beter de politiek in kon gaan – waar het werken aanzienlijk minder veeleisend is dan in het bedrijfsleven dat nu eenmaal, qualitate qua als het ware, op zijn resultaten wordt afgerekend.
Het leerde hem dat je je in de politiek om hoofdzaken niet hoeft te bekreunen. Daar kun je rustig je tijd verdoen met bijzaken. Wie dát vermogen geestelijk en lichamelijk in huis heeft, valt tussen de paar actieve leden die de VVD nog heeft, van z
elf omhoog en wordt zo waar minister!
Dat is één, maar nóg dwazer was – op dezelfde dag – het bericht over de Duitse leukerd die de Turkse dictator Erdogan had bespot.
95 Procent van zijn ‘gedicht’, staat in de krant, was door de rechter verboden. 95 procent! Ik vroeg me af waarop die 95 procent was gebaseerd. Het aantal woorden? Het aantal ‘beledigingen’? Wás het bovendien wel 95 procent, of misschien toch eerder 94, 93 of zelfs maar 91 procent?
Als nieuws je bij het lezen, luisteren of kijken doet schuddebuiken van het lachen, kun je je krant net zo goed door superieure grappenmakers als Arjen Lubach laten vullen. Is dat trouwens niet dé oplossing?
LEES VERDER
WKtS
18 MEI 2016
