Dagstukjes – 111
dolk op wieken in een jasje van kobalt,
buik oranje… maar de oogwenk ziet
even maar een blauwe vlam
ARIE VAN DEN BERG: POëZIE VERKOOPT NIET, 1998
e wilgen rond de plassen van Ankeveen zijn nog bladloos, maar de katjes zwellen al. De dooi trekt bruidssluiers van kant in het ijs, dat vorige week nog door duizenden schaatsers bereden werd. De winter – je voelt het, je ruikt het – gaat smeltend ten onder en dan is er plotseling dat bolletje metalig blauw in het ritselend struweel. Een ijsvogel. Je gelooft het niet, maar je ziet hem. Kijk. Blij verrast onderga ik het wonder en vraag me voor de zoveelste keer in mijn leven af waaraan – of aan Wie – ik zulk geluk te danken heb – op een gewone doordeweekse dag, terwijl ik in m’n zware stappers door de modder sjok en uitkijk naar een dubbele uitsmijter met spek in het dorpscafé van Ankeveen.
LEES VERDER
WKtS
7 FEBRUARI 2017
