Dagstukjes – 91
Schepen liggen er; waarom zo..
het lieve water leed het zo.
J.H.LEOPOLD (1865-1925)
e liepen van het MUZIEKGEBOUW AAN ‘T IJ – waar drie prachtig spelende cellisten ons een uur lang hadden betoverd – naar de pont over het IJ om in Eye Isabelle Huppert in l’Avenir te gaan bewonderen. Een wandelingetje van… eh… een kwartier?
Het uitstapje bood ons ampel gelegenheid om van nabij te aanschouwen hoe ingrijpend de IJ-oevers in Amsterdam in zeer korte tijd zijn veranderd – en verfraaid!
Zelf wonen we aan de ándere kant van de stad, in Amsterdam Zuid, waar de zogenoemde Zuidas zich elke dag meer als een uit de kluiten gewassen buurman naar ons toe én over ons heen buigt.
Amsterdam, zei ik tegen mijn vrouw, bouwde in al die jaren dat het woord crisis niet van de lucht was, voor miljarden aan nieuwe projecten. Nu zijn ze bijna allemaal af, ja, ook de Metro, en is de crisis voorbij.
Toeval?
Ook Gerrit Zalm is er klaar mee. Zijn bank maakt net als in de tijd vóór de crisis weer buitengewoon grove winst – al moeten er wat employés weg.
Ik zou zeggen, nu nog écht Nederlands voetbal in de Arena en alles is weer zoals het was.
Of was die hele crisis een magistrale schepping van het internationale kapitaal om nóg meer macht te verwerven?
Reculer pour mieux sauter
En Isabelle Huppert?
Zij schonk ons met haar optreden in l‘Avenir méér inzicht in de mens en zijn onveranderlijk treurige bestaan dan al die talking heads op de Nederlandse televisie in de jaren van crisis.
LEES VERDER
25 OKTOBER 2016
WKtS
