WIE MELKT VANDAAG DE DAG DE KOEIEN?
Verbeter Je Taal Nog Meer – 54
In Twello was ik eens bij boeren thuis,
één boer stond achter het fornuis.
één boer molk de koeien.
Ik wou me niet met hen bemoeien,
maar waar was de boerin in huis?
AUGUST POT: ACHTERHOEKSCHE VERZEN
In de Tweede Kamer hebben ze het nu ook door. Dat het fout blijft gaan met de ict bij de overheid. Het onderzoek van de parlementaire commissie onder leiding van Ton Elias in 2014 heeft niets geholpen.
Wij krantenlezers wisten dat al. Hoe vaak kregen we niet te horen dat er wéér iets mis was na de eerder gesignaleerde rampspoed bij de politie, bij de belastingen, bij de rechtspraak, ja, bij wat eigenlijk niet?
Een goede vriend van mij die de informatica langdurig tot in haar afgrondelijke diepten heeft bestudeerd, heeft in het verleden de overheid vaak geadviseerd als er problemen waren met de ict. Hij noemde nooit namen noch rugnummers, maar ik begreep wel dat het niet de ict was die faalde, maar de ambtenarij. De verantwoordelijke bazen wisten meestal van toeten noch blazen. Ze konden of wilden niet ingrijpen. Een fout kon ze hun baan kosten.
Telkens wanneer ik zo’n kijkje in de departementale keuken kreeg, werd het mij droef te moede en bestreed ik mijn maatschappelijke verontrusting door mijn toevlucht te nemen tot de natuur, mijn tuin, die even opwindend is als de ict, ook een systeem, ook moeilijk, al denk je tussen je bloemen en planten niet meteen aan de wiskunde waaraan onze beleidsambtenaren zo’n hekel hebben. Ook in de Tweede Kamer zijn ze er niet gek op.
Achterlijk
Het verklaart waarom de politiek zich op het terrein van de natuur even achterlijk gedraagt als op het gebied van de ict. De uitstoot van CO2 is zonder kennis van de exacte wetenschappen niet te begrijpen. Wat trouwens nog wel van de problemen die ons raken?
Ik vergelijk natuur en ict ook graag met taal, ook een hoogst ingewikkelde systeem waarin alles met alles samenhangt, ook lastig te doorgronden, zou je denken, maar nee, hier heeft plotseling iedereen verstand van. Politiek en media rotzooien taalkundig gesproken maar wat aan zonder enig benul van de samenhang.
Een opvallend staaltje van zulk geknoei is het modieuze gedoe met beroepsaanduidingen voor vrouwen. Een schrijfster moet nu ineens schrijver heten, maar een boerin wordt geen boer en een voetbalster geen voetballer, hoe consequent.
In de NRC las ik onlangs over een rapster. Een vrouw, maar het kan ook een man zijn. Zoek het maar uit.
Ach, zei mijn oude collega Adriaan de Boer, voormalig eindredacteur van de Volkskrant en subliem schrijver, ik vind alles best, zolang ze Willeke Alberti maar geen zanger gaan noemen.
LEES VERDER
WKtS
9 JUNI 2019
DE VOLKSKNAR
Deze serie begint met nummer 1: Heavy Words
Zie ook NRC
Zie ook Tweede Kamer
Zie ook Door mannen bevlekt
