KLOKKENTOREN AAN DE LOT IN FRANKRIJK FOTO WILLEM KUIPERS
Dagstukjes – 275
Christenen, Joden, Parsen, Moslemin,
zij dolen allen; voor wie toe wil zien,
vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën,
twee soorten enkel worden er ontdekt:
intelligente mensen zonder vroomheid
en vrome mensen zonder intellect.
J.H.LEOPOLD 1865-1925
Religie was in het Westen op sterven na dood. Maar de patiënt herrijst. Politici – die zelf nooit een kerk vanbinnen hebben gezien – dragen krachtig bij aan zijn herstel. Ze profiteren ervan. Trump in Amerika, Poetin in Rusland, Erdogan in Turkije en ja ook Baudet in Nederland.
Bij de traditionele godsdiensten in het Westen heeft zich de islam gevoegd. Dit geloof vraagt steeds meer aandacht. Het brengt christelijke en joodse gelovigen in verwarring omdat in hun kringen de islam als Fremdkörper wordt gezien. Bovendien is deze religie een politiek instrument in handen van islamitische machthebbers in Turkije of Saoedi-Arabië.
In Nederland verzet Geert Wilders zich daartegen. Maar hij staat niet alleen. Kort geleden kreeg hij openlijk steun van de traditioneel christelijke partijen in de Tweede Kamer, minister Arie Slob voorop.
Verlichte geesten kijken weg omdat ze niet in God geloven en trouwens alle geloof onzin vinden, maar als een religie zoveel onverzoenlijke volgelingen trekt, moeten ook zij misschien in actie komen. De Christen-Unie stijgt in de peilingen.
Identiteitspolitiek
Religie is tot en met verweven met de uit Amerika afkomstige identiteitspolitiek. Het houdt in dat we niet langer als méns worden gezien, als een ‘geheel’, maar als man, vrouw, homo, zwart, wit, oud, jong, christen, jood, islamiet of hoog- dan wel laagopgeleid.
Het is een celdeling die je binnen redelijke grenzen nog wel als realistisch kunt ervaren en waartegen je dan ook geen bezwaar hoeft te maken totdat je constateert dat deze opdeling dodelijke uitzaaiingen ten gevolge heeft.
Het zou daarom een zegen (!) zijn als politieke partijen hun afgevaardigden niet kozen omdat ze vrouw, man, zwart, wit, rooms of Jehova’s getuige zijn, noch omdat ze zich als trouwe gedienstigen van de eigen club hebben bewezen, maar omdat ze knopen kunnen doorhakken en aantoonbaar inzicht hebben verworven in de complexiteit van eigentijdse vraagstukken – technologische in de eerste plaats.
Ja, dát vaststellen is moeilijk genoeg, ik ontken het niet, maar probeer het tenminste, zou ik zeggen, en selecteer niet langer op grond van simpele identiteitskriteria waarmee je bij de media in het gevlij komt.
LEES VERDER
WKtS
13 NOVEMBER 2000
LOGBOEK
