Verbeter Je Taal Nog Meer – 37
Jongen en meisje tegelijk;
ik zoende m’n eigen handen.
SJOERD KUYPER
ie wil er niet een gewone, normale Nederlander zijn? Ik wel. Aan mij heeft Mark Rutte dan ook een goeie.
Ik heb het regeerakkoord dat hij met de andere onderhandelaars schreef, niet gelezen, maar de stukken die ik eróver las, maakten me duidelijk dat er literair gesproken weinig plezier aan te beleven viel.
Taalkundig leek me het akkoord wél de moeite waard omdat onze politieke leiders hebben afgesproken dat de rijksoverheid voortaan ‘genderneutraal’ met de burger gaat communiceren.
Ik vroeg me af wat ik daarmee aan moest, met dat genderneutraal. Het woord alleen al.
Gender, wist ik al, is geslacht – zó’n onchristelijk woord dat Gert-Jan Segers en Carola Schouten het vermoedelijk niet in de mond durven nemen – en neutraal, nou ja, denk maar aan de Eerste Wereldoorlog. Of aan de Tweede.
Wel iets van Rutte, vind ik, dat neutraal. Val je je als gewone, normale Nederlander nergens een buil aan.
Kan dat?
Nee.
Woorden zijn woorden, als het goed is zelfs veelzeggende woorden die het onmogelijke mogelijk maken – zelfs God bestaat dank zij het woord – maar ze kunnen de werkelijkheid niet opheffen.
Met andere woorden: als er geslachten zijn – en daar ga ik als gewone, normale Nederlander nog steeds van uit – dan zijn er niet alleen mannen en vrouwen, maar ook mannen en vrouwen die mannen en vrouwen willen blijven.
Ik ben een man en dat wil ik graag zo houden. Ik wil dan ook als mán aangesproken worden en niet als genderneutrale, gewone, normale Nederlander.
Als de overheid denkt met zulke verordeningen politieke problemen te kunnen voorkomen, nu ja, mijn zegen heeft ze (overheid is vrouwelijk, maar hoe lang nog?). Maar als ze denkt de taal te kunnen veranderen, zoals bijna alle foute regimes in het verleden hebben gedaan, dan slaat ze de plank mis.
Laat de taal maar gewoon zichzelf veranderen. In onze veramerikaniseerde globale wereld met haar tweets, apps en facebook gaat dat snel genoeg.
Als ik op woensdagmiddag mijn jongste nazaat Micha van school haal, hoor ik om mij heen al die hippe, jonge, normale, allerminst genderneutrale moeders almaar een woord roepen dat ik tot voor kort niet kende, wauw, of – zoals ik later zag, uiteraard op z’n Amerikaans gespeld – wow.
WOW.
Genderneutraal of niet, geen kind dat luistert.
LEES VERDER
WKtS
13 OKTOBER 2017
DE VOLKSKNAR
ZIE VOOR MEER OVER TAAL DEZE REEKS
