.jpg)
Hé, dacht ik, Wim de Bie. Leuk. Hij kan het nog.
Meesterlijk als in zijn beste dagen deed Wim zaterdagmorgen op de radio bij ‘Een goede morgen met..’ een nieuw typetje. Jeroen van der Veer, de ‘voormalige sie-ie-oo van de Koninklijke Brits-Nederlandse Shell’.
Je moet oppassen tegenwoordig, ik weet het. De media geven je Rijkman Groenink en dan blijkt het Pierre Bokma te zijn. Ze geven je Nout Wellink en dan is het Victor Löw. Maar dit was Wim de Bie. Geen misverstand mogelijk. Hij verbasterde het Frans, het Duits en het Engels van de sie-ie-oo met die oer-Hollandse hete aardappel in de keel zó grappig dat je vanzelf in de lach schoot, al was het een tikkeltje overdreven. Ook de burgermanssmaak van de sie-ie-oo was misschien wat te karikaturaal. En dan die Rhapsody In Blues! Zulke muziek krijg je vandaag de dag zelfs in de hoogste VVD-kringen niet meer te horen, denk ik. Maar de tips die Wim tussendoor gaf, maakten zijn sketch weer heel geloofwaardig: Draai makkelijke muziek, sprak de sie-ie-oo, ‘zoals kamermuziek’ als je thuis moeilijke stukken – met veel cijfers – door te nemen hebt. Ben je in een goed humeur en zit je lekker in je zonnige werkkamer met makkelijke stukken, dan kun je rustig ‘moeilijke muziek’ opzetten.
Goud, Wim, goud.
Goed gedaan, jochie, riep ik dan ook uit pure geestdrift in mijn zonnige kamer zonder moeilijke stukken, maar toen kwam Aukelien van Hoytema tussenbeide, de spelbreekster.
Het was écht Jeroen van der Veer.
Ze zei het.
Jeroen van der Veer, de voormalige sie-ie-oo van – en nu in het Engels – the Royal British Dutch Shell.
Jeroen van der Veer.
De man van drie miljoen per jaar, schoot me te binnen.
Zeker allemaal geïnvesteerd in die plaat voor z'n kop.
9 NOVEMBER 2013
