De laatste lezer

HET LEZEN WORDT TIJDLOOS IN DE DIGITALE BIBLIOTHEEK

Dagstukjes – 234

 

En toch… Je pakt wel eens een bandje uit een kast,
blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen
wandel je lang vergeten paradijzen binnen,
weer als vanouds ontroerd en weer opnieuw verrast.
JAN BOERSTOEL

 

In een stukje van Rob van Essen in de Volkskrant lees ik dat de laatste lezer, een weduwe uit Veenendaal, in 2009 is overleden.

Ik herinner me het nog goed. Het was het jaar waarin ik besloot het papier te laten voor wat het was en de digitale snelweg te nemen. Het was – tien jaar geleden alweer – het jaar waarin de website wiewiewie in Amsterdam werd geboren. Mijn website voor lezers, hoera!

Tot dan toe hield een almaar krimpende schare papieren lezers mij gezelschap, nu werd ik bezocht door een groeiend aantal internetters die 24 uur per dag al mijn schrijfsels doorvlooiden – wat ik kan zien, maar verder niemand.

Het waren geen lezers, en zeker geen nieuwe lezers, maar consumenten die gewend zijn met behulp van hun sociale media overal iets van hun gading te zoeken.

Soms vinden ze mij.

Alle reden om me misbruikt te voelen – áls ik niet wist dat zich onder deze surfers eigenzinnige nieuwsgierigen bevinden wie het blijft gaan om Het Woord – de Goed Geschreven Volzin, de Esthetica, de Literatuur en de Kunst.

Het zijn dezelfde beschaafde zonderlingen die dergelijke dingen ook op papier lezen of lazen.

Als ik ertoe in staat was, zou ik koning Willem-Alexander en zijn gade willen verzoeken hún de militaire Willemsorde op te spelden.

Méér dan Marco Kroon zijn zij voor mij de Ware Helden van deze tijd.

 

 

 

LEES VERDER
WKtS
18 JULI 2019