Dagstukjes – 39
Ik had er wel zin in, in dat dauwtrappen. Om drie uur ‘s nachts je bed uit en op blote voeten de grazige wei in. Heerlijk, zeker als je weet dat Gods zegen erop rust. Maar ik bleef in bed.
Christenen zijn slappelingen geworden. Of ongelovigen. Hypocriet waren ze altijd al.
Ik vroeg mijn buurvrouw, een zeer aantrekkelijk vrouw op leeftijd die mijn eigen vrouw had kunnen zijn, of zij nog iets voelde bij Hemelvaart. Ze is zeer katholiek opgevoed en heeft zelfs op een rooms-katholieke middelbare school voor meisjes gezeten.
‘Ja, heerlijk,’ zei ze, ‘een dag vrij.’
Kende ze de oorspronkelijke betekenis van het feest nog?
‘Ja, zeker,’ sprak ze, ‘tien dagen voor Pinksteren werd Christus in de hemel opgenomen. Hij nam afscheid van zijn discipelen en steeg op naar zijn vader.’
We moesten er allebei om lachen, zo’n mooi verhaal.
Voor mijn deur stonden ook vier heel eigentijds geklede en gekapte jongetjes van het Sint Ignatiusgymnasium, vroeger een zeer rooms-katholieke school van de jezuïeten, nu in handen van heidenen – die merkwaardigerwijs wel dat ‘sint’ hebben gehandhaafd. De knaapjes zochten bronstig contact met een buurmeisje van ons. Haar moeder heeft Turkse ouders, haar vader is een ongelovige Noord-Amsterdammer, dus veel kan ze met Hemelvaart niet op hebben.
En de jongetjes?
Ze waren niet echt bij de les, maar toch riep er een: Iets met Schiphol?
Ik zei dat ik dat een heel goed antwoord vond.
Per slot van rekening hebben we ook Schiphol, net als us Kamieleke, aan God te danken.
En daarom vieren we feest.
LEES VERDER
WKtS
29 MEI 2014
