Boekenweek

Het was weer bal in boekenland. Een week lang werd hier en daar, in de kranten, maar vooral ook op de televisie, over boeken gepraat.

Nou ja, over boeken… Aan het woord waren vooral Bekende Nederlanders die 'iets hadden met het boek'.

De televisie, met haar neiging tot inteelt, heeft met deze nieuwe kaste nu ook het boek definitief tot een onderonsje voor de flatscreen in de huiskamer gemaakt.

Zulke uitzendingen – er waren er gelukkig niet al te veel – bieden telkens weer een potsierlijke aanblik. Ik kan me voorstellen dat een lezer met enige belangstelling voor literatuur (en andersoortige boeken) zich er bevreemd van afkeert. Spelletjes, geklets  – wie dat ziet en aanhoort, weet dat we als lezers alle hoop moeten laten varen. Na deze Boekenweek kunnen we concluderen dat 'dummedia' onze boeken nooit meer ook maar één moment au sérieux zullen nemen.

Historici zullen later schrijven: toen de Bekende Nederlander in het begin van de eenentwintigste eeuw, om precies te zijn in maart 2011, ook de boekenprogramma's op de vaderlandse televisie overnam, eindigde het lezen van boeken die ons tot in lengte van jaren konden optillen –  soms ver boven onszelf uit.
Té ver, misschien, voor de moderne mens…

En iedereen doet mee.

Ik geloof dat in deze Boekenweek het dieptepunt werd bereikt.

Zoekgemaakt zijn de schrijvers, de critici, de uitgevers en de lezers – behalve de clowns onder hen. Er is nog slechts de kunstmatig opgeklopte deining van het hoogst onnatuurlijke, eigentijdse 'zwemparadijs' waar louter Bekende Nederlanders in plaats van de blote kont der kunst te kussen elkaar onafgebroken veren in de reet steken.

maart 2011