Verbeter Je Taal Nog Meer – 38
Na het veld der zelfbevrediging verlaten te hebben,
begaf ik mij in een vervallen woning.
Hoewel het er donker was, wist ik mij omringd door
voorwerpen.
Ik noemde ze alle bij de naam en noemde dat
informatie.
KEES OUWENS: EEN MOND VOL KERSEN
asturberen was streng verboden. Als katholiek moest je het biechten. Dan schonk de priester je vergiffenis. Je mocht het daarna niet weer doen. De kerk wilde dat je kuis was.
We kenden de praktijk. We kenden zelfs de woorden. Masturbatie was voor ons onanie, naar de bijbelse figuur Onan, zoon van Juda en Batsua, die zijn zaad niet in de schoot van Tamar, de weduwe van zijn broer, uitstortte, maar in het zand van de woestijn.
In de jaren zestig beleefden wij – die in de oorlog geboren waren – ónze bevrijding. Popmuziek en seks tuigden het feest op. De Beatles, de Kinks, de Rolling Stones, Bob Dylan, Frank Zappa, David Bowie, Pinkfloyd en Crosby, Stills, Nash and Young wekten gevoelens die in de jaren vijftig ondenkbaar waren. Dat was wel wat anders dan het belcanto van je moeder ’s zondags op de radio.
Seks werd een speeltuin – nou, ja – waar mannen en vrouwen vrijelijk met elkaar op de wipkip klommen. De pil hielp. We lieten alle kuisheid varen en gingen nooit meer te biecht. Vergeefs wachtte de bleke priester op de jongens die hij moest behoeden voor de ruggemergtering die je van masturberen kreeg.
De katholiek geworden communist Gerard Reve schonk ons – in onweerstaanbaar prachtige taal – de literaire verrukking van zijn homoërotische sprookjes en de Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts bekende dat ze op lange treinreizen soms handsfree klaar kwam door met spierbewegingen haar vulva te prikkelen.
Masturbation, zongen ze in de musical Hair, can be fun…
Het waren mooie tijden.
Vijftig jaar later zijn we terug bij af. Het aanraken der geslachten is weer verboden. Het woord masturbatie – en zijn nogal hardhandige synoniem aftrekken – zingt rond als een klaagzang van Jeremia. Er wordt met wellust onthuld, beschuldigd en veroordeeld. Iedereen is de pispaal, iedereen heeft geleden. Me too. Het is een – door de media opgewekte – nauwelijks te keren vloedgolf.
De Volkskrant interviewde tien slachtoffers. Slechts twee durfden hun naam te noemen. De anderen wilden anoniem blijven. De krant nam daar genoegen mee.
Collega’s, zou ik zeggen, laten we in godsnaam die weg niet in slaan. Dan verliest elk woord zijn betekenis. Dan nestelt de leugen zich voorgoed in de taal. Dan kun je beschuldigen en afmaken wie je wilt. Laat dat maar aan de sociale media over. Of aan de geschifte volgelingen van Trump.
Masturbeer!
Er is dan zoveel meer mogelijk.
Masturbeer eens ergens anders dan thuis adviseerde seksrabbijn Grunberg zijn lezers in de Volkskrant. En Arjan Lubach liet als in de dagen van weleer de fun van de masturbation vrolijk opbloeien in zijn onvolprezen Lubach Op Zondag.
Met zulke mannen heeft de zelfbevlekking nog een schone toekomst.
LEES VERDER
WKtS
12 NOVEMBER 2017
DE VOLKSKNAR
ZIE VOOR VERRASSENDE MASTURBATIESCENES
OOK DE ROMAN EEN NIEUW ALFABET
OP DEZE SITE.
PS. In het bovenstaand stukje komt de bijbelse figuur Onan voor zoals ik me die herinner uit de verhalen van school. Dat is een eeuwigheid geleden. Ik wilde na zoveel jaar het verhaal zelf weleens lezen.
Ik zocht het op in mijn bijbel, maar vond het niet. Genesis 38 waar het in stond, ontbrak.
Ik realiseerde me dat ik een katholieke bijbel heb, die onvolledig is. Ik had me daar nooit het hoofd over gebroken. Maar nu vroeg ik me af waarom uitgerekend het verhaal over Onan was weggelaten. Lag het aan het onderwerp? De onanie?
Ik raadpleegde een volledige bijbel, die ik óók heb, en daar las ik voor het eerst van mijn leven dat Onan door zijn vader Juda tot een zogenoemd ‘zwagerhuwelijk’ was gedwongen met Tamar, de weduwe van zijn oudste broer, die nog geen kinderen had.
Onan trouwde met Tamar, maar hij voelde er niets voor haar als plaatsvervanger van zijn broer te bezwangeren. Daarom loosde hij zijn zaad op de grond. God strafte hem daarvoor met de doodstraf. Opnieuw was Tamar weduwe – en nog steeds kinderloos.
Omdat ze een kind moest hebben, verzon ze een list. Onherkenbaar vermomd wachtte ze op een dag buitenshuis haar schoonvader Juda op die haar aanzag voor een hoer en van haar diensten gebruik maakte, zoals er staat. Tamar raakte zwanger en baarde een tweeling.
Was dit incest? Nee, maar raar is het wel voor ons. Ik kan me voorstellen dat de katholieke kerk het verhaal aan haar gelovigen onthield.
Jammer, want ze hadden er veel van kunnen leren.
Ik weet nu dat ik dit verhaal nooit op mijn katholieke school kan hebben gehoord. Maar waar dan wel? Goed om in de loop van je leven ook eens iets anders te lezen dan de bijbel.
Of toch eindelijk weer eens de bijbel, niet zo’n beetje, maar nauwkeurig en geconcentreerd, want wie vandaag de dag het verhaal van Onan leest, zal zich verbazen over de absurditeit en complexiteit van dit verhaal in Genesis.
Zowel seksueel als literair buitengewoon de moeite waard.
